Kamubülteni olarak tekrar depremde hayatını kaybedenlere rahmet diliyoruz. Ayrıca yaralılara acil şifalar diliyoruz. Depremin yaraları henüz sarılmadı. Bir adam resmen eşinin mezarının bulunması için feryat ediyor! İşte adamın trajik öyküsü ve çağrısı.

6 Şubat depreminde eşimle beraber enkaz altında kaldık.Evin yıkılacağını hissettiğim anda onu korumak için eşimin üstüne kapaklandım fakat ne yazık ki koruyamadım. Yaklaşık 4 saat kadar sonra eşim yüksek ateş ve sayıklama sonrasında kollarımda can verdi. Eşim vefat ettikten 8 saat sonra ailemin çabalarıyla ve münferit olarak yardıma gelen askerler tarafından enkazdan yaralı olarak çıkartıldım. İkinci depremde eşimin naaşının üstüne bir blok düştü ve iş makinesi olmadan çıkarmamızın mümkün olmadığını söyledi askerler ve beni Mersin’de bir hastaneye sevk ettiler. Depremin üçüncü günü “İzmir hayat kurtarma” ekibi tarafından eşimin naaşının çıkartıldığını ve ambulansla sevk edildiğini öğrendim, buradan sonrası hakkında hiç bir bilgiye sahip olamıyorum. Bize söylenen her cenazeden DNA testi, parmak izi ve fotoğraflama yapılmadan gömülme işleminin yapılmadığı. Fakat, bu kadar gün geçmesine rağmen ne dna örneklerinden bir sonuç alabildik, ne parmak izinden. 800 e yakın fotoğrafa baktım fakat meralimi orda da bulamadım. Cimere yazdım, Hatay adli tıp kurumundan şikayetçi oldum fakat sonuç yok, yok, yok…

Kahramanmaraş’ta 425 tane mezarın yeniden açıldığı haberlerini gördüm, ölü muayenesi yapılmadığı için. Belki bunu hatay Antakya için de yapabilirler, bilmiyorum.

Hayatımda hiç bu kadar çaresiz hissetmedim, tek isteğim karımın mezarını bulabilmek ve bir Fatiha okuyabilmek. Ne yaparım ne ederim bilmiyorum. Aklıma sosyal medya geldi ama onu da nasıl yapacağım bilmiyorum.Sadece eşimin mezarını istiyorum.


eşimin adı : Büşra Meral Laleci