Türkiye’de öğretmenlik mesleği uzun süredir ekonomik ve sosyal açıdan zorlu bir dönemden geçiyor.Maaşları en düşük memur maaşına yakın seyreden öğretmenlerin, kamu çalışanları arasında en kalabalık ancak en sessiz kitle olması dikkat çekiyor. Eğitimciler ve sendika temsilcileri, bu sessizliğin birkaç temel nedeni olduğuna dikkat çekiyor. Uzmanlara göre, öğretmen camiasındaki en temel sorunlardan biri kolektif hareket etme kültürünün zayıflığı. Bazı öğretmenlerde görülen “bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın” yaklaşımı, mesleğin ortak sorunlarına karşı güçlü bir dayanışma zemininin oluşmasını engelliyor.Bu tutum, ekonomik ve mesleki sorunların büyümesine rağmen kitlesel tepki vermeyen bir camia görüntüsü yaratıyor. Öğretmenlik Meslek Kanunu (ÖMK) ile getirilen uzman öğretmen ve başöğretmen unvanları ise camiada yeni bir kırılma yarattı. Bu unvanların; eşitlik duygusunu zedelediği, öğretmenler arasında statü farkı oluşturduğu, bazı kesimleri tepki göstermekten alıkoyduğu yönündeki eleştiriler giderek güçleniyor. Son 10 yılda atanan genç öğretmenlerin maddi koşullarının daha da zorlaştığına dikkat çeken eğitimciler, buna rağmen meslek içinde rekabet ve ayrışmanın arttığını ifade ediyor. Yeni atanan öğretmenler, yükselen yaşam maliyetleri karşısında ciddi geçim sıkıntısı yaşıyor.Ancak ÖMK sonrası oluşan yeni unvan sistemi, birçok öğretmenin kendi statüsünü koruma kaygısıyla sessiz kalmasına yol açıyor. Bu durum, ortak talepler etrafında birleşmeyi zorlaştırıyor. Ekonomik baskılar, meslek içi ayrışmalar ve kolektif hareket eksikliği; öğretmenlerin sorunlarını yüksek sesle dile getirmesini zorlaştırıyor.Uzmanlar, kalabalık bir topluluk olmalarına rağmen sessiz kalan öğretmenlerin durumunun eğitim politikalarında da ciddi sonuçlar doğurduğunu belirtiyor.